Termin w prawie cywilnym
Kwestia terminów w prawie cywilnym została uregulowana w rozdziale V w art. 110-116 k.c.
Na wstępie należy zaznaczyć, iż w przypadku, gdy w ustawie, orzeczeniu sądu, decyzji innego organu państwowego albo czynności prawnej nie określono obliczania terminu- stosuje się przepisy kodeksu cywilnego.
W treści art. 111 k.c. ustawodawca wyraził zasady obliczania terminu wyrażonego w dniach. Termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia.
W sytuacji, gdy początek terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie- nie uwzględnia się, w obliczeniu terminu, dnia w którym dane zdarzenie nastąpiło. Istnieją również terminy oznaczone w tygodniach, miesiącach i latach. W/w terminy i sposób ich obliczania został opisany w treści art. 112 k.c.
Zgodnie z tymże przepisem: ,, Termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim dniu tego miesiąca. Jednakże przy obliczaniu wieku osoby fizycznej termin upływa z początkiem ostatniego dnia".
W polskim ustawodawstwie występują także terminy oznaczone na początek, środek lub koniec miesiąca. W opisanych przypadkach to termin oznaczony jest kolejno na: pierwszy, piętnasty lub ostatni dzień miesiąca. Jeśli termin oznaczony jest na półmiesiąca rozumie się przez to piętnaście dni.
Zgodnie z art. 114 k.c.- termin oznaczony może być również w miesiącach lub latach. Wówczas, gdy termin jest oznaczony w miesiącach lub latach a ciągłość terminu jest nie wymagana- miesiąc liczy jako trzydzieści dni natomiast rok- za trzysta sześćdziesiąt pięć dni.
Jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą. Istotna z punktu widzenia omawianej problematyki jest również kwestia odpowiedniego stosowania przepisów ustawy o warunku zawieszającym lub rozwiązującym. W sytuacji, gdy skutki czynności prawnej mają powstać w oznaczonym terminie, stosuje się odpowiednio przepisy o warunku zawieszającym. Natomiast kiedy skutki czynności prawnej mają ustać w oznaczonym terminie, odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o warunku rozwiązującym.